“Als jullie hier niet zouden zijn, weet ik niet hoe ik mijn dochter ooit had moeten terugvinden.”
De hevige brand in de Kutupalong-Balukhali vluchtelingenkampen in Cox’s Bazar, Bangladesh, op 22 maart, heeft het onderkomen van meer dan 45.000 mensen in de as gelegd. Honderden raakten gewond of vermist, minstens 15 mensen verloren het leven. Rond de stad Cox’s Bazar, in Bangladesh, liggen meerdere vluchtelingenkampen, waar in totaal zo’n 900.000 Rohingya-vluchtelingen verblijven. Het Kutupalong kamp is het grootste vluchtelingenkamp ter wereld, er leven ongeveer 625.000 mensen.
We spraken Senowara (65), Nur (17) en Nurul (27) over de schrijnende situatie:
“Het is niet gemakkelijk”
Senowara Begum (65), haar dochter Setara (22) en haar kleindochter wonen in het Nayapara vluchtelingenkamp in Cox’s Bazar. Nog maar 24 uur geleden hadden ze een klein onderkomen, maar inmiddels heeft het vuur alles in de as gelegd en zijn ze alles kwijt.
Senowara vertelt in tranen: “Vorige maand is mijn man overleden. Sindsdien leef ik met mijn dochter en kleinkind op minimaal rantsoen. Het leven in het kamp is niet makkelijk. We leven nu tijdelijk onder de blote hemel in de schaduw van doeken. We moeten ons leven weer van nul opbouwen.”
Haar dochter Setara verloor haar man in de gruwelijke oorlog in Myanmar. Door het extreme geweld besloten ze om op de vlucht te slaan. Ze hebben al een onmetelijk groot trauma meegemaakt en de brand heeft hen in dezelfde situatie gebracht als toen ze drie jaar geleden halsoverkop Myanmar ontvluchtten.
Familiehereniging
De 17-jarige Nur Keyas was thuis toen de brand uitbrak. “Het vuur verspreidde zich razendsnel. Voor ik het in de gaten had, greep mijn vader me vast en renden we weg om aan de vlammenzee te ontkomen. We stopten bij een open plek; veilig voor het vuur. Dachten we.”
Haar vader vroeg haar te wachten en ging op zoek naar andere leden van zijn gezin. Ze bleef wachten maar het vuur kwam steeds dichterbij. “Ik was erg bang. Mensen schreeuwden en ik vluchtte in paniek met de menigte mee. Ik belandde uiteindelijk in een ander kamp, ver weg van mijn vader.”
Ons noodhulpteam heeft haar snel in het vizier. De zoektocht naar haar ouders wordt direct gestart. Nur Keyas vertelt over haar neef die in het kamp bekend staat als beroemd voetballer. Dit is uiteindelijk het aanknopingspunt waarmee haar ouders worden teruggevonden. De hereniging was emotioneel, ze barstte in tranen uit. De vader van Nur: “Als jullie hier niet zouden zijn, weet ik niet hoe ik mijn dochter ooit had moeten terugvinden.”
OPNIEUW OPBOUWEN
Nurul Huda (27) kwam zojuist terug van de moskee, toen hij in de verte de vlammenzee zag. Hij haastte zich naar huis maar werd verrast door de snelheid van het vuur.
Met zijn vader, vrouw en zoon slaan ze onmiddellijk op de vlucht maar in de enorme chaos raakt hij zijn zoon kwijt. Hij loopt tijdens de vlucht wat lichte verwondingen op. De hele nacht brengen ze door in een nabijgelegen dorp. Net na zonsopgang brengt een buurvrouw haar zoon terug. De vreugde is enorm.
Vroeg in de ochtend gaat Nurul terug naar zijn verwoeste huis. Er is niets meer van over! Hij is verdrietig: ‘Er is niets meer over! Niets. Ik heb niet eens geld om eten te kopen. Het is allemaal zo snel gegaan dat ik niets uit het vuur heb kunnen redden. Ik hoop wat materiaal te krijgen om het huis weer op te bouwen. Ik weet als vluchteling hoe het is om je leven vanuit het niets te moeten opbouwen.
Hoe wij helpen
Stichting Vluchteling komt in actie voor noodhulp aan vluchtelingen die zijn getroffen door de brand. We zijn ter plaatse om medische, logistieke en psychologische steun te verlenen. Ook geven we cash hulp zodat mensen zelf kunnen bepalen wat ze het hardst nodig hebben. Daarnaast voorzien we meisjes en vrouwen van hulppakketten met essentiële items zoals zeep, tandpasta’s, shampoo, maandverband, een solarlamp en een emmer. Tot en met eind september zijn onze teams ter plaatse om hulp te bieden aan bijna 20.000 mensen.
