De gevolgen van niets doen in Afghanistan zijn heel erg groot
Stichting Vluchteling roept de internationale gemeenschap op om aan tafel te gaan met de Taliban om een groter wordende humanitaire ramp te voorkomen. Alleen wanneer regeringen en politici kiezen voor het gesprek met de Taliban én voldoende fondsen vrijmaken voor noodhulp (en daarmee de economie weer laten draaien), kunnen we mensenlevens redden.
De economie van Afghanistan valt stil doordat banken niet meer open zijn, ook stort de gezondheidszorg in en de aanstaande hongersnood brengt het land helemaal op de rand van de afgrond. In de afgelopen drie maanden is het aantal mensen in Afghanistan dat afhankelijk is van humanitaire hulp, gestegen van 18 tot 24 miljoen.
“Elke dag, elk uur dat je langer wacht, zal de economie verder teloorgaan en zal de honger toenemen.”
Tineke Ceelen, directeur Stichting Vluchteling
Tineke Ceelen, directeur van Stichting Vluchteling: “Ik snap heel goed dat men de Taliban niet wil erkennen als de autoriteit in Afghanistan, maar de praktijk is dat ze nu wel de dienst uitmaken in het land. Als we de inwoners van Afghanistan willen redden van een grote ramp, moeten we het gesprek aangaan. Aan tafel gaan om mensenlevens te redden betekent niet dat je een regime erkent.”
Gesprekken tussen de internationale gemeenschap en de Taliban zijn nodig om het land verder te helpen. De Afghaanse economie is afhankelijk van internationale hulp. En juist die hulp bestaat nu niet door opgelegde sancties nadat de Taliban de controle in het land overnamen. Zonder de financiële steun van de Wereldbank en het IMF (Internationaal Monetair Fonds) zal het land dieper en dieper wegzakken in grote nood. Een groot deel van de problemen in Afghanistan, komt door het niet functioneren van de banken, het bevriezen van de reserves van de nationale bank en het stilleggen van ontwikkelingshulp. Dat leidt tot het instorten van de gezondheidszorg, hoge werkloosheid en meer en meer mensen die door de armoedegrens heen gaan. Het maakt ook dat er geen goede oplossingen zijn voor de aanhoudende droogte.
“We praten over één van de potentieel grootste humanitaire rampen in de recente geschiedenis, die vele kinderen, vrouwen en mannen bedreigt op zeer korte termijn.”
“Uiteraard moeten we scherp in de gaten houden of de vrijheid van Afghaanse burgers niet verder wordt beperkt door de Taliban. Op dit moment lijkt het erop dat veel vrijheden, zoals onderwijs voor meisjes, nog enigszins overeind staan. Maar of dit zo blijft, is absoluut de vraag. Dit baart ons ook zorgen, mensenrechten moeten immers te allen tijde worden gerespecteerd. Maar als je niet met elkaar praat, kun je het ook niet over mensenrechten hebben.”
De humanitaire crisis kunnen we niet negeren, stelt Ceelen. “De realiteit is dat als we niet met de Taliban in gesprek gaan, er miljoenen mensen slachtoffer worden van honger, kou en een groot gebrek aan medische hulp. Er is geen tijd te verliezen.
Meer informatie:
