Impact aardbeving in Turkije en Syrië blijft immens
Zes maanden na de aardbeving in Turkije en Syrië is de acute fase achter de rug, maar is het verdriet van deze verschrikkelijke ramp nog elke dag voelbaar bij de mensen. Uit de opbrengsten van Giro555 kregen tenminste 128.500 mensen hulp van Stichting Vluchteling. Samen met Robbert van den Berg van Stichting Vluchteling blikken we terug op een half jaar noodhulpverlening.
Hoe gaat het nu in Turkije en Syrië na de aardbeving?
Een maand na de aardbeving kon ik met eigen ogen de enorme verwoesting zien, zowel in Turkije als Syrië. Direct na mijn aankomst bezochten we de stad Adiyaman, een van de meest getroffen steden in Turkije. Overal mensen die in tentjes bivakkeerden, en angst bij mensen voor naschokken. Op veel plekken zagen we hoe hulpgoederen, zoals verzorgingsproducten en maaltijden werden uitgedeeld.
Uitgedeelde gereedschappen als helmen, handschoenen en pikhouwelen kwamen goed van pas, zag ik bij een bezoek aan de zwaar getroffen Syrische stad Jinderes, vier weken na de aardbeving. Optimisme maakte zich van me meester toen ik weken later zag hoe de eerste winkeltjes weer waren geopend, veel puin was geruimd en er tenten, vrachtwagens en bulldozers te zien waren. Desondanks was er nog ongelofelijk veel werk te verzetten.
In de Turkse stad Antakya, verreweg het zwaarst getroffen gebied, komt de hulp langzaam maar zeker op gang na de aardbevingen zes maanden geleden. Maar nog altijd zijn er mensen die geen hulp hebben ontvangen, voornamelijk mensen met een vluchtachtergrond of mensen die ver van de grote steden af wonen.
Het mooie aan het project van Mavi Kalem in Hatay is dat de Turkse medewerkers zelf ook slachtoffer waren van de aardbevingen, maar zich nu dag en nacht inzetten voor hun Syrische medemens.
Robbert van den Berg
Ik zag er veel groot materieel en opruimwerkzaamheden, vrachtwagens die vol met puin af en aan reden en container ‘woningen’ aanvoerden. Buiten de stad zijn slachtoffers in informele nederzettingen ‘gehuisvest’, maar ook grotere omheinde kampen waar verschillende organisaties hulp bieden: onderdak, drinkwater, voedsel, gezondheidszorg en kleding. Deze hulp staat wel in schril contrast met de situatie in Syrië. Hier bestond er al een twaalf jaar durende humanitaire crisis en is een tekort aan hulpgoederen, materieel, gezondheidszorg en, vooral, aan hoop op een betere toekomst.
Welke hulp heeft Stichting Vluchteling tot nu toe geboden in Turkije en Syrië?
Het is precies een half jaar geleden dat de ramp plaatsvond. We kwamen direct in actie met zeven hulporganisaties en boden hulp aan tenminste 128.500 mensen.
In Turkije gingen we aan de slag om verzorgings- en hygiëne producten uit te delen. We steunen kleine ondernemers om hun verloren winkel of zaak weer op te bouwen en zo voor eigen inkomsten te zorgen. Kinderen van families die gevlucht zijn voor de aardbeving helpen we om weer naar school te gaan. We helpen bij de inschrijving, geven ze schoolspullen en een maatschappelijk werker helpt kinderen met mentale klachten. In Hatay zijn we een kliniek gestart waar mensen met een vluchtelingenachtergrond terecht kunnen voor trauma behandeling en psychosociale zorg, en geven we ook Syrische families in tijdelijke opvang kleding, wasmiddelen en hygiënepakketten.
In Syrië helpen we slachtoffers in mobiele klinieken en geven we slachtoffers winterkleding, onderdak en hygiëne artikelen. In de eerste twee maanden hebben we ervoor gezorgd dat hier veel puin kon worden opgeruimd. Daarnaast geven we kwetsbare gezinnen financiële hulp, zodat ze zelf kunnen kopen wat zij nodig hebben. Vrijwilligers krijgen gereedschap en een kleine vergoeding om puin te ruimen.
Ten slotte bieden we medische zorg in de getroffen gebieden, denk hierbij aan verloskundige zorg, gynaecologie, medische consultaties, hulp bij traumaverzorging en voldoende medicijnen.
In totaal helpen we met negen lopende hulpprogramma’s in Turkije en Syrië ruim 128.500 aardbevingsslachtoffers. Dankzij alle giften aan Giro555 is dit mogelijk.
Je verblijft in Gaziantep in Turkije. Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Dat was toch mijn bezoek aan de Syrische stad Jinderes, nauwelijks een maand na de aardbeving. Waar ik ook keek, alles was verwoest. De stad ligt in puin en ik ontmoette een jong gezin dat al meerdere malen op de vlucht was geweest voor de oorlog en door de aardbeving hun laatste onderkomen hadden zien instorten: de man, zijn hoogzwangere vrouw en hun dochtertje van 1 jaar. De vrouw was in paniek omdat ze niet wist hoe en waar ze zou moeten bevallen. Zonder geld, zonder middelen. Ik voelde me ontzettend machteloos.
Wat ook indruk op me maakte was de wanhoop onder Syrische slachtoffers. Terwijl internationale hulp Turkije bleef binnenstromen, voelen Syriërs zich in de steek gelaten door de internationale gemeenschap en de VN.
Een van de dingen die mij het meest bijgebleven is was een totaal ontredderde man die me met betraande ogen bloederige foto’s liet zien van zijn overleden familieleden die hij onder het puin gehaald had zien worden. Dood.
Het was mooi hoe de nationale actie Giro555 zoveel wist los te maken in Nederland en zoveel geld wist in te zamelen. Het vervult me met trots, ook dat in de eerste weken na de ramp onze hulp onder barre omstandigheden op gang kwam. We doen dat met zeven hulppartners in beide landen met een focus op noodhulp, gezondheidszorg en traumaverwerking.
Werken we naast noodhulp ook aan hulp voor de langere termijn?
Met een van onze partners ondersteunen we kleine bedrijven in Turkije met giften, zodat ze hun activiteiten weer kunnen opstarten en weer een eigen inkomen kunnen genereren, zo kunnen zij weer gaan investeren in de eigen toekomst.
Van duurzame hulp op de langere termijn is in Noordwest Syrië is helaas nog geen sprake, niet zolang daar de oorlog woedt en politieke oplossingen ver weg zijn.
We gaan door met helpen!
Een ramp als deze heeft een lange weg naar herstel. In de afgelopen zes maanden hebben we keihard gewerkt en veel bereikt.
