“Het gaat hier om mensen die onze hulp keihard nodig hebben”

Jan, vorig jaar bezocht jij voor Stichting Vluchteling CAR. Waarom was je daar?

In oktober 2019 bezocht ik CAR om 2 redenen. Stichting Vluchteling maakt met 4 andere organisaties deel uit van een consortium dat al sinds 2015 humanitaire hulp aan kwetsbare groepen ontheemden en door conflict getroffen bewoners verleend. We doen dit in 4 verschillende provincies. De eerste 3 dagen spraken we met alle betrokken organisaties om plannen voor 2020 af te stemmen.

Daarna ben ik 3 dagen met onze partnerorganisatie IRC in de provincie Ouham Pende op bezoek geweest bij één van onze projecten. Vanuit de hoofdstad Bangui vlogen we eerst naar het stadje Paoua. Daar spraken we met kinderen, waarvoor een veilige speel- en leeromgeving is gecreëerd, en hun jeugdige begeleiders. Vervolgens gingen we per auto over slechte wegen van Paoua naar de provinciehoofdstad Bocaranga. We kregen daar de kans om met een aantal jonge vrouwen en mannen te spreken die met onze hulp een vakopleiding volgen en op die manier een betere toekomst kunnen opbouwen.

Is het niet heel gevaarlijk om naar CAR te gaan? Waarom ga jij juist wel?

Het is waar dat de CAR een onveilig land is en dat de veiligheidssituatie heel grillig kan zijn. Op ieder moment kunnen de reisplannen wijzigen. In Bangui was het gelukkig rustig en kon de 3-daagse conferentie, waaraan ik deelnam, gewoon doorgaan. De veiligheidssituatie in de directe omgeving van Bocaranga werd echter door onze partnerorganisatie dagelijks gecheckt, omdat er schermutselingen plaats hadden gevonden tussen een gewapende groep en VN troepen. Als zo’n situatie “explodeert”, dan kan dat direct gevolgen hebben, vooral voor de veiligheid van de bevolking en de voortgang van onze hulpactiviteiten. Gelukkig bleef het rustig en kon ik toch naar Bocaranga reizen. Ik vond het erg belangrijk om te gaan, omdat we Bocaranga nog niet eerder konden bezoeken. De gesprekken met onze jongeren en hulpverleners maken het belang van onze hulp duidelijk.

De gesprekken met onze jongeren en hulpverleners maken het belang van onze hulp duidelijk.

Hoe zie je dat ons werk verschil maakt?

Het was de eerste keer dat we Paoua en Bocaranga in de provincie Ouham Pende echt konden bezoeken. Daardoor kon ik met veel mensen te praten die we sinds 2019 helpen. Mensen die onze hulp keihard nodig hebben. Het verschil maken we in de vorm van vakscholing, landbouwtraining en activiteiten die erop gericht zijn kwetsbare kinderen, jongen en vrouwen te beschermen. Daarnaast bieden we sinds dit jaar ook gezondheidszorg in 3 klinieken inclusief medische noodhulp voor slachtoffers van seksueel en gender gerelateerd geweld aan.

Wat is je het meest bijgebleven van de mensen die je daar hebt ontmoet?

De CAR is een land, waar structurele armoede heerst. Daarnaast heeft het land te maken met langdurige onveiligheid en instabiliteit die ervoor zorgen dat een groot deel van de bevolking is aangewezen op humanitaire hulp. De jongeren die ik sprak waren ontzettend blij dat ze vakscholing en een investering in materiaal hadden ontvangen. Hierdoor hebben zij weer toekomstperspectief. Toch blijft de angst aanwezig. Zowel in Paoua als in Bocaranga waren de mensen stuk voor stuk enorm bang voor een nieuwe uitbraak van geweld en het hals-over-kop op de vlucht moeten slaan. De bevolking is gebaat bij rust.

Dankzij onze hulp heeft men weer toekomstperspectief

Waarom mogen we de crisis in CAR niet vergeten?

CAR heeft te maken met een chronische humanitaire crisis, die het gevolg is van een langdurig conflict en onveiligheid die het land al vanaf 2012 in haar greep houden. De regering is niet sterk genoeg en kan alleen met behulp van VN-troepen de rust en veiligheid op strategische plekken bewaren. De aanhoudende onveiligheid en instabiliteit hebben grote humanitaire gevolgen: op een totale bevolking van 4,67 miljoen mensen zijn zeker 2,6 miljoen mensen afhankelijk van humanitaire hulp, en daarvan hebben 1,7 miljoen mensen te maken hebben met ernstige tekorten op het gebied van voedselzekerheid. Tot op heden zijn er nog altijd ruim 690.000 mensen ontheemd, wat voldoende zegt over de impact op de bevolking. Dit zijn verontrustende cijfers die aangeven dat we dit land en zijn bevolking, in het bijzonder kwetsbare ontheemden en direct door conflict bedreigde lokale bewoners, niet aan hun lot mogen overlaten. De CAR is een vergeten crisis en ik vind het belangrijk dat Stichting Vluchteling hulp blijft bieden en daarover ook blijft communiceren aan haar achterban.

CAR is een vergeten crisis, daarom is het belangrijk dat we hulp blijven bieden en onze achterban informeren.