Naomi uit Nigeria vecht voor een betere toekomst voor haar baby
Verscheurde gezinnen. Elke vader, moeder en ieder kind op de vlucht draagt een eigen rugzak met zich mee. Een rugzak vol pijn, angst en verdriet. Naomi (33) uit Nigeria is een van de 100 miljoen mensen wiens leven werd ontwricht door oorlog en geweld. Op haar zesde werd ze weggegeven door haar moeder en jarenlang uitgebuit en misbruikt. Nu vecht ze voor een beter leven voor haar zoontje Lord en haarzelf. Hulp voor mensen zoals zij is keihard nodig.
Naomi (32) zit op het matras in haar kamer in Athene. Een kastje, een fauteuil, matras op de grond, haar bezittingen in wat plastic tassen. Toegewijd en met vloeiende bewegingen smeert ze haar bewegelijke zoontje Lord (1) in met olie. Ze kietelt hem en terwijl ze lachen vertelt ze: ‘In Nigeria was er geen geld om naar school te gaan. Toen ik zes was, gaf mijn moeder, een ‘businesswoman’, me voor wat geld aan een vrouw die me meenam naar Ghana. Ook daar mocht ik niet naar school, ik moest voor haar kinderen zorgen en tot ’s nachts werken in het huishouden. Ze sloeg me, ik was heel bang voor die vrouw.’
Op de vlucht voor geweld en uitbuiting
Kwetsbaar en alleen, lukte het haar pas rond haar 30-ste deze uitbuiting te ontvluchten. ‘Ik vertrok in mijn eentje, zonder een cent op zak naar Irak, Iran, Turkije maar overal waren problemen met mannen’, zegt ze zuchtend. In Irak werd ze door een echtpaar opgesloten in een kamer waar ze haar dwongen tot seks met klanten. Ze trekt de hals van haar haar T-shirt omlaag en toont een litteken: ‘een man beet in mijn borst tot het bloedde.’
Na haar ontsnapping kon ze alleen overleven door ‘survival seks’. Ze had letterlijk geen andere keuze. Hoe kwetsbaar dat is, bleek toen ze zwanger raakte van een man die geen condoom wilde gebruiken. “Voor een alleenstaande zwangere vrouw is het niet veilig in Irak’, vertelde hij. Ik heb ver, heel ver gelopen, met een steeds dikker wordende buik. Toen ik het helemaal niet meer zag zitten, was er een vrouw die me opving. Als zij er niet was geweest, had ik het opgegeven.” Naomi hoopte zo dat haar leven in Griekenland eindelijk beter zou worden. Dat viel tegen.
“Ik wist niet wat ik moest doen”
Twee jaar woonde ze in het beruchte vluchtelingenkamp Moria op Lesbos waar ze beviel van Lord. Toen dat kamp sloot, verhuisden ze naar kamp Eleanos in Athene: ‘het was daar snikheet in de metalen cabines en overal liepen kakkerlakken.’
Na drie maanden in kamp Eleanos kreeg Naomi haar verblijfsvergunning. Dat hield in dat ze het kamp uit moest en het verder zelf moest uitzoeken. ‘Eind juni stond de politie plotseling voor de deur en gooide mij en mijn baby eruit. Ik was wanhopig, ik kende niemand hier, ik wist de weg niet, ik had geen geld, wat moest ik doen?’
Ze sliep in parken en zocht eten in afvalbakken tot een Ghanese vrouw haar zag huilen en een kamer te huur aanbood. ‘Ik lag er wakker van hoe ik de huur van 150 euro bij elkaar moest krijgen, de eerste maand betaalde een kennis.’
Nachtwerk in Athene
In de vensterbank hangt een geel fluorescerend hesje te drogen. Van haar werk, vertelt ze: sinds drie dagen maakt ze autobussen schoon. Zes dagen in de week, van 21.00 uur tot 04.00 uur, voor 600 euro per maand. ‘Lord blijft dan bij een andere vrouw, dat kost 150 euro.’ Ze rekt haar pijnlijke schouders. ‘Als ik thuiskom, slaap ik een paar uurtjes en haal dan Lord op. Ik vind het vreselijk om hem bij iemand anders te laten.’
Er komen luidruchtige geluiden uit de gezamenlijke keuken: de andere bewoonster heeft bezoek. ‘Soms krijg ik wat eten van haar of ik kijk bij het afval of ik iets eetbaars vind. Lord wil graag moedermelk, hij trekt dan mijn blouse omlaag en pakt mijn borst. Maar omdat ik niet gezond eet, heb ik geen moedermelk meer.’
Ineens wordt ze gebeld door een vluchteling die ze kent uit het kamp. Ze luistert en begint dan te schreeuwen: ‘laat me met rust, bel mij niet meer!’ ‘Hij denkt dat hij nog steeds misbruik van mij kan maken maar ik wil echt een beter leven voor mij en Lord! Soms doe ik alsof ik slaap en dan komt hij me kusjes geven. Ik vecht voor een betere toekomst voor hem.’
Help gezinnen in nood!
Miljoenen gezinnen in nood, zoals Naomi en Lord, hebben dringend hulp nodig. Door oorlog en geweld hebben zij geen andere keuze gehad dan te vluchten. Velen hebben niets meer en leven in verschrikkelijke omstandigheden en dragen pijn, angst en verdriet uit het verleden met zich mee. Kom nu in actie en geef voor gezinnen in nood. Mede dankzij jouw steun kunnen wij hulp bieden zoals psychosociale – en medische zorg, voedsel en drinkwater, opvang en financiële steun.
