Vergeet de Jezidi’s niet
Komende week is het precies tien jaar na de aanval van IS op de Jezidi’s in het noorden van Irak. Duizenden mensen werden vermoord, ontvoerd, tot slaaf gemaakt en geestelijk en lichamelijk misbruikt. We staan stil bij de wreedheden die plaatsvonden in Irak vanaf 3 augustus 2014, een gitzwarte dag die de start markeert van immens trauma. Duizenden mensen zijn nog steeds op de vlucht.
Op 3 augustus 2014 bestormden IS-strijders de Irakese stad Sinjar en de omliggende dorpen waar de Jezidi-gemeenschap woont. Duizenden mensen werden vermoord; nog eens duizenden vrouwen en kinderen werden ontvoerd, en honderdduizenden mensen vluchtten het Sinjar-gebergte in.
Het duurde tot 2015 voordat Sinjar werd bevrijd en tot 2017 voordat IS verdreven was uit Irak. In 2016 werd de aanval op de Jezidi’s officieel als genocide erkend door de Verenigde Naties. Nederland erkende de genocide in 2021.
Geen thuis om naar terug te keren
Tien jaar na het begin van de genocide draagt de Jezidi-gemeenschap de zware nasleep van deze gruwelijke gebeurtenissen met zich mee. Er heersen grote tekorten aan water, voedsel en medische zorg. Door het gebrek aan psychische steun zijn de zelfmoordcijfers binnen de gemeenschap ontzettend hoog.
Komende week worden de vluchtelingenkampen waar honderdduizenden Jezidi’s naartoe vluchtten, afgesloten van basisvoorzieningen als water, onderwijs en medische zorg. Op die manier wil de regering deze duizenden ontheemde Jezidi’s dwingen om terug te keren naar huis. Maar zij kunnen niet terug: hun huis bestaat niet meer, het trauma is te groot, of terugkeren is te onveilig.
Ze hebben ons huis verwoest, ze hebben het in brand gestoken. Ik zou zo graag naar huis kunnen, naar Sinjar. Maar er is niets meer van over. Niemand wil ons helpen.
Dila uit Noord-Irak
Hulp is keihard nodig
Tien jaar na de inval van IS zijn de wonden binnen de Jezidi-gemeenschap nog lang niet geheeld. Nu de kampen worden afgesloten van basisvoorzieningen is hulp keihard nodig. Samen met onze partner Yazda verlenen wij medische zorg via een mobiele kliniek waarmee we moeilijk bereikbare dorpen kunnen bereiken. Ook bieden we hulp aan chronisch zieken, mentale zorg en traumabehandeling. We willen de slachtoffers van de genocide laten zien dat zij er niet alleen voor staan. Help je mee?
