Wasim is in gedachten bij zijn familie in Gaza
Wasim was 23 toen hij naar Nederland kwam. “Ik had gehoopt op een mooie toekomst in Gaza, maar tevergeefs.” Wasim heeft geluk gehad, omdat hij kennismaakte met een Nederlandse man. Zij werden vrienden en hij hielp hem om Gaza te ontvluchten.
“Mijn familie moest ik achterlaten. Gaza is een hechte gemeenschap. Ik had opeens geen mama of papa meer om voor mij te zorgen. Ik werd daardoor snel volwassen. Mijn vriend uit Nederland heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik in Nederland terechtkwam. Ik had geluk. De procedure heeft al met al een jaar geduurd”, zegt Wasim.
Een rustige jeugd
”Voor de tweede intifada had ik een relatief rustige jeugd. Nadien kwam de omslag. Ik was toen 14 jaar, dat weet ik nog goed. Ik begon te realiseren dat de militaire bezetting door Israël impact had op alles. Veel van mijn vrienden werden vermoord. De ontevredenheid over de naleving van de Oslo-akkoorden door Israël leefde erg onder de Palestijnse bevolking.”
“Ik dacht dat de wereld zo in elkaar zat. Bezetting, stenen gooien en protesten. Normaal doe je na school leuke dingen, maar bij ons niet. Mijn vader vertelde mij dat dit geen normaal leven is, dat de wereld buiten Palestina mooi is. Hij wilde niet dat ik mij verzette tegen de kolonisten. Hij was bang mij te verliezen. Maar ik voelde de plicht om door te gaan”, zegt Wasim met schorre stem. In zijn jeugd heeft hij zijn stem kapot geschreeuwd. Dat komt niet meer goed.
Met zijn familie gaat het momenteel slecht. Ze zitten nu al meer dan zes maanden ondergedoken. Hun huizen zijn kapot. Ze worden uitgehongerd en er is geen medische zorg. Zijn moeder heeft diabetes. Medicatie is niet voorhanden. Zijn vader heeft permanente gehoorschade opgelopen door de vele bombardementen. Ziekenhuizen helpen hem niet. Zij moeten uiteraard keuzes maken. Er liggen mensen zonder ledematen en ernstige verwondingen, deze mensen hebben prioriteit.
Wasim kijkt voor zich uit, door de stress rookt hij veel. Stoppen lukt hem nu niet. Sinds kort is hij bezig met een procedure om zijn ouders naar Nederland te halen. “Kijk, niemand houdt die uithongering vol. Er is geen andere mogelijkheid, omwille van hun veiligheid en gezondheid. Het uitmoorden van Palestijnen is op zo’n brede schaal nog niet eerder voorgekomen. Hun komst is van tijdelijke aard. Mocht het lukken, dan wil mijn vader echt terug, maar eerst moeten ze aansterken en hun huis in Gaza moet opgebouwd worden.”
Wasim bouwt ondertussen ook aan zijn eigen toekomst. Hij is bijna afgestudeerd aan de Universiteit Utrecht en werkt als IT-Engineer. Zijn rechtenstudie had hij eerder willen voltooien; echter gaan zijn gedachten dagelijks uit naar zijn familie, waardoor zijn studie vertraging oploopt.
Vrijheid
Op de vraag wat vrijheid voor hem betekent, zegt Wasim: “Vrijheid bestaat niet, het is een illusie. We denken dat we in vrijheid leven. Het behoren fundamentele rechten te zijn, maar deze worden in alle opzichten geschonden. Dan leven we niet in vrijheid. Als vrijheid niet op iedereen van toepassing is, is het nul waard. Vrijheid kun je niet opsplitsen, het is een universeel recht en geldt voor iedereen.”
Foto’s en tekst: Mona van den Berg
Vrijheid is niet vanzelfsprekend
Al bijna 80 jaar hebben wij de vrijheid om zelf te bepalen waar we gaan of staan. Ruim 110 miljoen mensen op de vlucht hebben die vrijheid niet. Vrijheid is kwetsbaar en lang niet vanzelfsprekend voor iedereen.
